...i o tym co ma szal do tego ;-)

ONA pisze SMS: Podróż zaczęła się fatalnie. Idąc na pociąg zgubiłam mój piękny, wielofunkcyjny szmaragdowy szal. A potem niemal spóźniłam się na pociąg, bo zrozpaczona pobiegłam go szukać. Może powinnam szukać szala do skutku i nie jechać? W końcu kosztował więcej niż bilet na pociąg.

# #

ON odpisuje na SMS: Szkoda szala, ale cóż. Ktoś go pewnie znajdzie i zagospodaruje. A teraz może być już tylko lepiej, bo pogoda przez cały tydzień zapowiada się cudownie. Przyjemnej podróży.

Ta krótka wymiana SMS z pewnym mężczyzną na temat zgubionego szala potwierdziła w sposób eksperymentalny, jak ważne są emocje w życiu, jak trudno jest je wyrazić i zrozumieć, a przy okazji jak różnią się one u kobiet i mężczyzn.
To co poniżej, to analiza tego, co się zadziało we mnie po wysłaniu sms i otrzymaniu odpowiedzi - powstała, bo zaciekawiła mnie ta cała sytuacja. I uważam, że świetnie pokazuje jak ważne są emocje i zrozumienie ich.

Mój SMS informujący owego mężczyznę o zgubionym szalu był pełen emocji. Wysyłając go chciałam podzielić się tymi emocjami z kimś, kogo uważam za osobę dla mnie ważną. Chciałam mieć poczucie, że emocje moje zostały zauważone i zrozumiane, a przez to, że ja zostałam zrozumiana (i stan w którym się znajduję).
Otrzymując odpowiedź, że „szkoda szala” i „ktoś go zagospodaruje”, a „pogoda zapowiada się cudownie” kompletnie nie poczułam, że wiadomość została zrozumiana. Przecież to nie szal jest najważniejszy, ale ja, która zostałam bez niego!
Moje emocje w tej chwili, moje poczucie straty i rozpacz z tym związana- to jest ważne.
Potrzebowałam możliwości wyrażenia smutku i żalu po stracie.
Nie potrzebowałam pocieszenia w postaci rozwiązania problemu, pokazania jasnej strony sytuacji ”ktoś go zagospodaruje, czy próby odwrócenia uwagi „pogoda będzie cudowna” (bo co mnie teraz pogoda obchodzi??)
Potrzebowałam zrozumienia emocji, które odczuwałam w tej chwili.

Po otrzymaniu wiadomości czułam złość i frustrację, że nie zostałam zrozumiana, że to co czuję zostało zlekceważone.
Fala emocji była potężna: złość, silna frustracja, smutek a na skutek tego przemożna chęć rezygnacji z wyjazdu i natychmiastowy powrót do domu.

Nauczona doświadczeniem i jednak trochę (a nawet pochlebiam sobie, że więcej niż „trochę”) świadoma siebie, zaczęłam z dużym zaciekawieniem przyglądać się swoim emocjom: Skąd się wzięły? Jakich niezaspokojonych potrzeb dotyczą? I dlaczego je odczuwam?

Pewnie gdyby ów mężczyzna był gdzieś obok, a ja nie byłabym w stanie rozpoznać swoich emocji, zdiagnozować ich i zrozumieć, to niewątpliwie odczułby skutek tych spiętrzonych emocji ;-) - moją złość i frustrację

Mogłabym zostawić ten napisany tekst dla siebie, ale pomyślałam, że może się komuś przydać. Po co? Bo być może doświadczyliście w przeszłości podobnej sytuacji w rozmowie: Ona coś komunikuje, On próbuje pocieszyć wskazując rozwiązanie, jasną stronę sytuacji, czy odwrócić Jej uwagę od problemu. Wtedy Ona, ku Jego zaskoczeniu, zamiast poczuć się lepiej wpada w złość, okazuje niezadowolenie lub stwierdza, że On Jej nie rozumie i przestaje się odzywać.
On jest w kropce, bo nie wie co się właśnie stało i o co w ogóle Jej chodzi!?

Jeśli kiedykolwiek doświadczyliście takiej sytuacji, to najprawdopodobniej dlatego, że On nie wyraził zrozumienia dla Jej emocji, a Ona nie miała okazji przeżyć tych emocji i poczuć się zrozumiana i bezpieczna.

Podsumowując: NVC* rules! ;-)

*NVC - Porozumienie Bez Przemocy (Nonviolent Communication) - sposób porozumiewania się opracowany przez Marshalla Rosenberga. Porozumienie to opiera się na skupieniu uwagi na komunikacie nadawanym przez rozmówcę oraz własnych uczuciach i potrzebach. Ważne jest także specyficzna forma posługiwania się językiem, która pozwala na całkowite wyeliminowanie lub ograniczenie możliwości wystąpienia przemocy psychicznej lub fizycznej w dialogu.

Na dialog składają się dwie fazy: empatia (wysłuchanie z głębokim współczuciem) oraz szczere wyrażenie siebie.

Na każdą z faz składają się cztery elementy: spostrzeżenia (pozbawione własnych osądów i interpretacji), uczucia (emocje odseparowane od myśli), potrzeby, prośby (wyrażone w sposób jasny i konkretnie, bez żądań).